Szop Pracz

Szop pracz (Procyon lotor) – gatunek drapieżnego ssaka z rodziny szopowatych, występujący w Ameryce Północnej. Introdukowany w Europie Środkowej i Wschodniej, w tym Polsce. Ma charakterystyczne czarno-białe plamy pod oczami i czarne kręgi na ogonie; z tego powodu hodowany na futro. Szopy łatwo się oswajają i dają tresować, są zatem również chętnie trzymane w domach. Przydomek „pracz” pochodzi od obserwacji zachowania tych zwierząt w europejskich ogrodach zoologicznych; trzymane tam szopy przed spożyciem pokarmu płukały go długo w wodzie; w naturze to zachowanie nie występuje.
Szop dobrze pływa, wspina się na drzewa, jest aktywny w nocy.

Długość ciała bez ogona

ok. 65 cm.

Długość ogona

ok. 20 cm.

Masa ciała

do 9 kg.

Ubarwienie

szarożółty, ogon w czarne pręgi, czarne łaty w okolicach oczu

Pożywienie

owady, żaby, gryzonie, owoce jagodowe i orzechy.

Rozród

ciąża trwa około 63–73 dni, w miocie 1–7 młodych.

Występowanie

lasy.

Do Europy sprowadzony w latach 30. XX wieku. Uciekinierzy z ferm stworzyli w latach 50. i 60. dziką populację na terenie Niemiec. W latach 80. pojawił się w zachodniej Polsce. Widywany jest obecnie np. w Parku Narodowym „Ujście Warty” oraz w Rezerwacie "Łęgi Słubickie" koło Słubic w woj. lubuskim.