Bielik (zwyczajny) (
Haliaeetus albicilla) – gatunek dużego
ptaka drapieżnego z rodziny
jastrzębiowatych (Accipitridae).
CECHY GATUNKU
To największy ptak szponiasty północnej Europy.
Samice są nieznacznie większe od
samców, lecz w
upierzeniu nie ma różnic między płciami. Grzbiet i brzuch ciemnobrunatne. U dorosłych ptaków głowa i szyja jasnobeżowa. Ptaki młode są całe ciemnobrunatne o czerwonobrązowym łuskowaniu.
Ogon krótki, układający się w wachlarz, klinowaty, początkowo ciemny, z każdym rokiem staje się jaśniejszy, by po 5–6 latach stać się śnieżnobiały. U niewybarwionych ptaków na płaszczu, brzuchu i skrzydłach zobaczyć można białe pióra. Po 5 latach wykształca się całkowicie dorosła szata, oprócz głowy, która jasna jest dopiero po 8-10 latach.
Dziób mocny, ciemno-szary u młodych, jaśnieje z wiekiem do jasnożółtego lub koloru kości słoniowej u 4-letnich ptaków,
woskówka żółta. Nogi żółte i mocne zakończone silnymi szponami służącymi do rozrywania ciała,
skok do połowy nieopierzony. Wyjątkowo spotkać można bardzo jasne odmiany płowo-beżowe. Bieliki są większe od orła przedniego, ale mniejsze od bielika amerykańskiego, który ma śnieżnobiałą głowę.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz