Jeż zachodni,
jeż europejski (
Erinaceus europaeus) – gatunek
ssaka łożyskowego z rzędu
Erinaceomorpha, tradycyjnie zaliczany do
owadożernych (Insectivora). Występuje w klimacie umiarkowanym na terenie od zachodniej
Europy po zachodnią Polskę, Skandynawię i północno-zachodni obszar europejskiej części Rosji. Rzadko spotykany na północ od 60°N. Został
introdukowany w
Nowej Zelandii.
WYGLĄD
- długość głowy i tułowia – do 35 cm
- długość ogona – 4–5 cm
- masa ciała – 400–1900 g.
Charakterystyczna dla jeża jest okrywa z kolców, powstałych z przekształconych włosów. Kolce są prążkowane przemiennie biało i czarno. U młodych zaraz po urodzeniu są miękkie i twardnieją z wiekiem. Jeże występujące w
Europie Zachodniej mają stronę brzuszną pokrytą brązowymi włosami, jeże z
Europy Wschodniej — białymi. Silny podskórny
mięsień okrężny umożliwia zwijanie się w kulę, co w znacznym stopniu zabezpiecza jeże przed naturalnymi wrogami. Wydłużony pysk jest zaopatrzony w ostre
zęby, za pomocą których jeż radzi sobie nie tylko z
dżdżownicami, ale również zagryza
węże.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz