Likaon, simir (
Lycaon pictus) –
gatunek drapieżnego ssaka z rodziny
psowatych, należący do
reliktowej linii psowatych, dawniej występujący na prawie całym kontynencie
afrykańskim, łącznie z Saharą, a w starożytności także na
Bliskim Wschodzie aż po
Babilonię. Obecnie jest jednym z najrzadszych dużych mięsożerców. Likaon ma bardzo silny instynkt stadny, który sprawia, że żyje i poluje w dużych
watahach. Jest bardzo wytrzymałym drapieżnikiem – może gonić ofiarę przez wiele kilometrów. Najchętniej poluje na
antylopy. Żywi się głównie mięsem, czasami dietę uzupełnia pokarmem roślinnym. Blisko spokrewniony z
cyjonem (
Cuon alpinus), jest jednak od niego trochę większy. Jego główni wrogowie to lwy (które często zabijają likaony) i
hieny cętkowane. Inteligencją dorównują
wilkom, natomiast przewyższają je stopniem rozwoju zachowań społecznych
[4]. Są najbardziej skutecznymi łowcami dużych zwierząt wśród wszystkich ssaków. Obecnie poświęca się coraz więcej uwagi tym bardzo zagrożonym ssakom drapieżnym Afryki (drugi na liście zwierząt zagrożonych ssak drapieżny Afryki - zob.
kaberu).
Jest to zwierzę o harmonijnej budowie ciała, o dużych, szerokich, zaokrąglonych
uszach z krótkim zwężającym się ku końcowi
pyskiem. Posiada szczupłą
sylwetkę o długich i smukłych kończynach. Ma wąską, ale pojemną i silną
klatkę piersiową oraz dobrze rozbudowaną część nosową pyska, także dobrze rozwinięty zmysł powonienia i
słuchu. Pysk i zewnętrzne części uszu czarne. Poprzez czoło rozciąga się czarna
pręga.
Charakterystyczna jest czarno-brunatna
sierść w białe i rudawe plamy oraz puszysty ogon z białą końcówką. Każdy osobnik ma inny układ łat na ciele, więc nie ma dwóch takich samych likaonów. Przez jego krótką i rzadką sierść w niektórych miejscach prześwituje różnobarwna
skóra także warunkująca indywidualną barwę sierści poszczególnych członków stada.
Taka budowa likaona (m.in. krótka sierść i duże uszy) jest jednym z przystosowań do życia w podrównikowych terenach trawiastych i pozwala szybko wydalać ciepło z organizmu podczas długotrwałego biegu za zdobyczą.
Likaon waży przeciętnie 17–36 kg
[5]. Samce są większe od samic o około 3–7%. Masa ciała zmienna, w zależności od dostępnego pokarmu. Szczenięta są czarne z niektórymi białymi częściami. Likaon w przeciwieństwie do innych psów nie posiada piątego szczątkowego palca na przednich kończynach. Wydziela silny,
piżmowy zapach. Samice mają 12–14 sutków. Likaon posiada szeroką, zaokrągloną czaszkę z szerokim łukiem jarzmowym, potężnymi łamaczami, dużymi kłami i silnym zgryzem. Cechą charakterystyczną są szerokie i duże zęby trzonowe przystosowane do kruszenia kości oraz duży grzebień potyliczny stanowiący przyczep dla silnych mięśni karku, podobnie jak u
hien[6].
Wielkość
- Wysokość: 60–80 cm [7]
- Długość ciała: 110–150 cm [7]
- Długość ogona: 30–41 cm [8]
- Masa ciała: 17–30 kg [7]
-
